از خشونت تا شادی

خشونت بیماری آزاردهنده ای است که روح جامعه را زخمی می کند. رواج آن وحشت و ناامنی را گسترش می دهد. شرایط سیاسی ، اقتصادی، باید و نبایدهای اجباری و تحمیل سلیقه های شخصی برجامعه، رواج خشونت را در پی دارد. بدترین صورت خشونت را می توان در میزان آمار جنایات و تبهکاریها دید. وقتی تیتر رسانه ها را تبهکاریهایی نظیر زورگیری، اخاذی و قتل شکل می دهند، یعنی این که آفت خشونت رو به گسترش است ومشغول از بین بردن روح پرهیزکاری و سلامت جامعه است .

آن چنان که گفتیم، بیشتر مسایل خشونت آموزشی نیست. بلکه فوران درونی افرادی است که دچار نوعی عصبیت که بیشتر از نوع خودخواهی و یا حسادت است میباشد.

اما باید این مسئله را بدانیم که خشونتها به شکلهای مختلفی ممکن است به دیگران نیز سرایت کند. شکلهای مختلف سرایت خشونت به دیگران را میتوانیم به چند دسته تقسیم کنیم:

الف) خشونتهایی که توسط خانواده به فرد تزریق میشود. ب)خشونتهایی که اجتماع به فرد تزریق میکند. ج) خشونتهایی که توسط سیاسیون به جامعه تزریق میشود.

خشونت یاد گرفتنی است

خشونت از جمله رفتار‌هایی است که جامعه‌شناسان معتقد‌ند یاد گرفتنی است. بچه‌ها به صورت ژنتیک در برابر دیگران خشونت به خرج نمی‌دهند؛ آنها از پدر و مادرشان یاد گرفته‌اند که می‌توان صدا را کمی بالاتر برد، با تحکم داد زد و اگر به نتیجه نرسید اشیا را پرت کرد و.... نظریه‌پردازان یادگیری اجتماعی معتقدند که رفتار خشونت‌آمیز نه پاسخی است به یک انگیزه ناکام و نه نیروی نهفته که باید تخلیه شود، بلکه مانند همه رفتارها و پاسخ‌های رفتاری، تحت‌تأثیر یاد‌گیری است.خشونت در خانه در تمام فرهنگ‌ها، جوامع، نژادها، طبقات، مذاهب و در میان مردان و زنان دیده می‌شود، ولی نوع رفتار خشونت‌آمیز و زمینه بروز این رفتار، در جوامع مختلف متفاوت است.بنابر آمارهای جهانی، حدود 90درصد از قربانیان خشونت خانگی زنان و حدود 10درصد مردان هستند. مقایسه گذرا میان جوامع مدرن و جوامع سنتی یا در حال گذار از سنت به مدرنیته، نشان‌دهنده این‌ است که خشونت در میان خانواده‌های جوامع سنتی پررنگ‌تر است. در جوامعی که فرهنگ گفت‌وگو و بحث دوطرفه و تبادل نظر وجود نداشته باشد، میزان نابرابر قدرت، عامل اعمال خشونت می‌شود.