از خشونت تا شادی

محمدیان/سازمان پژوهش

رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی درباره محتوای آموزشی مبتنی بر کاهش خشونت در جامعه گفت: به مباحث اخلاقی مورد نیاز جامعه در کتاب‌های مطالعات اجتماعی، ادبیات، هدیه‌های آسمانی، دین و زندگی و .. پرداخته‌ایم؛ در محتوای آموزشی بر اجتناب از رفتارهای خشونت آمیز، سخت گیری‌ها و دشمنی‌ها با یکدیگر تاکید شده است   .

وقتی کودکی در جامعه ای با میزان خشم بالا زندگی کند خشونت در رفتار او نهادینه می شود

 دکتر علی بابایی زاد، تحلیل رفتارگر، منشاء خشونت را در ناکامی های افراد دانست و اظهار داشت: در روان شناسی کلاسیک جمله ای وجود دارد که می گوید؛ ناکامی به پرخاشگری ختم می شود. زیرا هر گونه پرخاشگری از قتل تا دگر آزاری، کودک آزاری، ضرب و شتم تا پرخاشگری های کوچک مانند بد نگاه کردن ناشی از ناکامی های است. منتها ناکامی لزوما مربوط به شخصی که ما به آن خشونت می ورزیم، نیست.

خشونت بیماری آزاردهنده ای است که روح جامعه را زخمی می کند. رواج آن وحشت و ناامنی را گسترش می دهد. شرایط سیاسی ، اقتصادی، باید و نبایدهای اجباری و تحمیل سلیقه های شخصی برجامعه، رواج خشونت را در پی دارد. بدترین صورت خشونت را می توان در میزان آمار جنایات و تبهکاریها دید. وقتی تیتر رسانه ها را تبهکاریهایی نظیر زورگیری، اخاذی و قتل شکل می دهند، یعنی این که آفت خشونت رو به گسترش است ومشغول از بین بردن روح پرهیزکاری و سلامت جامعه است .

خشونت یاد گرفتنی است

خشونت از جمله رفتار‌هایی است که جامعه‌شناسان معتقد‌ند یاد گرفتنی است. بچه‌ها به صورت ژنتیک در برابر دیگران خشونت به خرج نمی‌دهند؛ آنها از پدر و مادرشان یاد گرفته‌اند که می‌توان صدا را کمی بالاتر برد، با تحکم داد زد و اگر به نتیجه نرسید اشیا را پرت کرد و.... نظریه‌پردازان یادگیری اجتماعی معتقدند که رفتار خشونت‌آمیز نه پاسخی است به یک انگیزه ناکام و نه نیروی نهفته که باید تخلیه شود، بلکه مانند همه رفتارها و پاسخ‌های رفتاری، تحت‌تأثیر یاد‌گیری است.خشونت در خانه در تمام فرهنگ‌ها، جوامع، نژادها، طبقات، مذاهب و در میان مردان و زنان دیده می‌شود، ولی نوع رفتار خشونت‌آمیز و زمینه بروز این رفتار، در جوامع مختلف متفاوت است.بنابر آمارهای جهانی، حدود 90درصد از قربانیان خشونت خانگی زنان و حدود 10درصد مردان هستند. مقایسه گذرا میان جوامع مدرن و جوامع سنتی یا در حال گذار از سنت به مدرنیته، نشان‌دهنده این‌ است که خشونت در میان خانواده‌های جوامع سنتی پررنگ‌تر است. در جوامعی که فرهنگ گفت‌وگو و بحث دوطرفه و تبادل نظر وجود نداشته باشد، میزان نابرابر قدرت، عامل اعمال خشونت می‌شود.